VISIE


In het leven van een mens liggen twee momenten vast: hij wordt geboren en hij sterft. De tijd daartussen is zijn levensweg; een ware ontdekkingsreis over gladde paden, langs kolkende rivieren en steile bergpaden. Aan het begin van die levensweg staat een klein mensje die langzaam naar volwassenheid groeit. En als volwassen mens groeit hij vervolgens in die volwassenheid. Hij zoekt naar een balans in zijn identiteit, gaat zijn eigenheid ontdekken en zichtbaar maken, en leert de kunst te verstaan hoe hij als mens in verbinding met zichzelf en zijn context kan leven.

Elk mens is uniek; er is geen gelijke voor hem geweest en er zal ook geen gelijke na hem komen. Alleen daarom al is het belangrijk om zijn of haar eigenheid te ontdekken, dat proces begint vanaf de geboorte. Wanneer een mens ter wereld komt, is hij nog ‘ingepakt’ – vergelijk het met een zipbestand: alles is in het bestand aanwezig, het moet alleen worden uitgepakt – en zijn alleen de contouren van de mens in wording maar zichtbaar. Naarmate hij groeit, wordt dat geleidelijk aan zichtbaar; de nog ‘ingepakte’ wordt uitgepakt, zijn unieke ‘mij’ wordt zichtbaar. Hij gaat eigenheid ontdekken, zodat hij uiteindelijk als volwassene van betekenis kan zijn op de plaats waar hij of zij is gepositioneerd.

Hij vindt zijn eigenheid door alles wat hij als kind en later als volwassene, op zijn levensweg tegenkomt, zijn zogenaamde uitpakplekken. Denk aan school, studie, werk, vrienden, huwelijk, gezin, collega’s/team, werk, hobby’s, kerk. Stuk voor stuk dagen deze oefenplekken hem of haar uit om zijn eigenheid te ontdekken en verbondenheid met anderen is daarin cruciaal. Die uitpakplekken zijn dus geen doelen op zich, maar staan in dienst van het hogere levensdoel: je eigenheid zichtbaar maken.

Als de mogelijkheid bestaat om uitgepakt te worden, is er ook een kans om ingepakt te blijven. Door de druk of dreiging van ‘buiten’. Op verschillende manieren kan de mens in het groeien naar volwassenheid geremd worden. Ik bedoel daarmee dat hij niet leeft van binnen naar buiten, ontdekken en proefondervindelijk leren en groeien, maar leeft van buiten naar binnen, reactief, de ander bepaalt wat je wel of niet doet. De kans is dan groot dat, als de omgeving om wat voor reden dan ook jouw uniciteit niet bevalt, de mens vanuit angst, loyaliteit zich gaat aanpassen of rebelleren. De gevolgen zijn o.a. dat hij niet leeft, maar wordt geleefd. Een gevangene van zijn eigen angst. En om in onze terminologie te blijven: Hij blijft ingepakt, zijn of haar eigenheid wordt niet zichtbaar!

Wij geloven in uitpakken, niet volproppen met theorie, waar de woorden uitpakken, verbinden, veiligheid en kwetsbaarheid centraal staan. Opdat een ieder steeds meer zichtbaar wordt wie hij of zij al is.